گذری کوتاه بر تاریخچه زبان و خط: انسان از زمان آفرینش خود تا کنون به دنبال راهی برای ارتباط با محیط اطراف خود بوده و تمام تلاش خود را برای این مسئله به کار گرفته است. طبق اسناد و شواهد تاریخی انسان قبل از پیدایش زبانهای مختلف برای ارتباط با محیط اطراف خود از نقاشی بر روی دیوارها و اشارات بدون قاعده استفاده می کرده است. زبان در ابتدا بسیار ساده و محدود به ادای آوا و کلمات منفرد و جملاتی ناقص، و فاقد فعل و زمان بوده است اما به تدریج با پیشرفت انسان چه از نظر فیزیکی چه از بعد معنوی و متافیزیک زبان پیشرفت قابل توجهی می کند و به اصطلاح عامه آدم وار تر می شود تا آنجا که برخی زبان شناسان براین باورند که انسان در 200 تا 400 هزار سال پیش قدرت تکلم پیشرفته ای داشته است. با ایجاد تمدن های مختلف و پیشرفت روز به روز انسان زبان های مختلف شکل گرفتند و انسان این امکان را برای خود فراهم کرد تا با یادگیری زبان های مختلف بتواند با افراد مختلف ایجاد مفاهمه کند.
قبل از اینکه حروف الفبا اختراع شود، سیستم های نوشتاری اولیه بر اساس سمبل های تصویری به نام خط هیروگلیف وجود داشتند و طریقه اجرای آن به این صورت بود که سمبلها با قلمی سوزنی شکل بر روی سفالی نرم کنده کاری می شد اما این سیستم اشکالی اساسی داشت چرا که برای نوشتن یک متن نیاز به سمبل های متعدد بود و این مشکل نوشتن را بسیار پیچیده و دشوار می کرد. همین موضوع انسان را بر آن داشت تا به جای اختصاص دادن سمبل به محیط اطراف خود سمبل را به آواها اختصاص دهد و در نتیجه آن با ایجاد کلمات محیط اطراف خود را به زبان خویش معنا کند.
